افغانستان پس از سیزده سال مبارزه و مجادله و هزینه میلیون ها دالر و قربانی دادن هزاران انسان، همچنان و هنوز در صدر فهرست کشورهای جهان در تولید تریاک و هیرویین قرار دارد.
اداره مبارزه با مواد مخدر سازمان ملل متحد در گزارش سالانه اش افغانستان را سومین کشور جهان در تولید تریاک و نخستین کشور در تولید هیروئین اعلام نموده است.
بر اساس این گزارش ، افغانستان پس از کشورهای میانمار و لائوس سومین کشور تولید کننده تریکا جهان و بالاتر از آن، نخستین کشور تولید کننده هیروئین می باشد.
وزارت مبارزه با مواد مخدر افغانستان هم در واکنشی منفعلانه، اعلام کرده است، تا زمانی که کشورهای منطقه از ورود مواد کیمیاوی به افغانستان و بازداشت قاچاقبران بزرگ مواد مخدر همکاری نکنند ، این مشکل حل نخواهد شد.
جالبتر از همه اینکه آقای محمد ابراهیم ظریف معین وزارت مبارزه با مواد مخدر اعتراف می کند که این وزارت هنوز ظرفیتی را ندارد که بر اساس آن بتواند ارقام واقعی میزان کشت و تولید مواد مخدر در کشور را ثبت و بعداً اظهار نظر کند. وی مایوسانه می افزاید، اکنون هیچ چاره ای جز اینکه بگوییم گزارش سازمان ملل درست است، نداریم.
معین مبارزه با مواد مخدر به ادامۀ سخنانش علاوه می کند، تا زمانی که تقاضا از بیرون مرزهای افغانستان کاهش نیابد و محدود نشود، توازن میان تولید و مصرف و تقضا و عرضه یکسان عملی نشود و کشورهای همسایه و منطقه و جهان به صورت جدی و قاطع با دولت افغانستان همکاری نکنند، فایق شدن بر چنین پدیده و بحرانی ناممکن است و در این صورت نه تنها ما که جهانیان هم کاری کرده نمی توانند.
درهمین حال آگاهان امور، عوامل اصلی در شکست مبارزه با مواد مخدر در سیزده سال گذشته را ، ناکامی و ناکارامدی اداره حامدکرزی، نبود تصمیم واقعی ، صادقانه و قاطع برای نابودی مواد مخدر در افغانستان، عدم هماهنگی میان دولت افغانستان و جامعه جهانی برای مبارزه در برابر مواد مخدر، نبود راهکار مشخص و روشن در این راستا، ایجاد اداره های ناکارا و همسو در درون دولت افغانستان، فساد اداری ، نقش مستقیم شماری از مقام های بلند پایه در قاچاق مواد مخدر و مهمتر از همه گماشتن وزرایی عنوان می کنند که هیچ معلومات و تخصص و تجربه ای در مبارزه با مواد مخدر نداشته اند.
اکنون و با ایجاد حکومت وحدت ملی که امیدواری های زیادی را برای برداشتن گام های موثر در عرصه های مختلف ایجاد کرده است ، این خوشبینی بیشتر شده است که در مبارزه با مواد مخدر نیز اقداماتی صورت گیرد که کمترین پیامد آن، نزول نام افغانستان از صدر فهرست کشورهای تولید کننده مواد مخدر ، کاهش کشت و تولید و قاچاق مواد مخدر در افغانستان و شناسایی ، بازداشت و برخورد قاطع با قاچاقبران دست اول در افغانستان باشد.
اما اگر همچنان به این معضله به عنوان یک چالش خطرناک و بحران ساز نگریسته نشود و به حل آن پرداخته نشود، به یقین که از یکسو به تعداد معتادین به مواد مخدر افزوده خواهد شد و در نهایت ، افغانستان خانه معتادین خواهد شد، از جانب دیگر و با احساس امنیت قاچاقبران بین المللی مواد مخدر، این کشور مرکز توطئه های مافیای بین المللی قرار خواهد گرفت و از جانبی هم ، مخالفان مسلح که هیچگاهی دست از کشتار مردم بیگناه و به آشوب کشیدن کشور بر نمی دارند، از چنین آب گل آلودی سوء استفاده نموده و همچنان به ایجاد وحشت و ترس از طریق انتحار و انفجار ادامه خواهند داد و افغانستان برای سالیان دراز کانون جنگ و خون و آتش خواهد بود و مردمش قربانیان اصلی این تراژیدی خونین.
